فــــراپــــرده

فیلتر تنها راه است!

جنجالی ترین روحانیِ این روز های ایران خلعِ لبــــاس دائمی شد!

» او درحالی خلع لباس می شود که یک میلیونُ سیصد هزار فالووِر فعال در اینستاگرام دارد؛

» پادکست های صوتی اش در تلگرام بالای چند میلیون بازدید می خورد؛

» خلع لباس شدنش را خودش با ادبیاتی خاص و عکسی از آن خاص تر به مخاطبینش اعلام می کند؛

» با این کار تیتر یک شبکه های اجتماعی و خبرگزاری ها (از جمله بی بی سی فارسی) می شود!

» عده زیادی که حتی به وجود خارجی چنین شخصی هم آگاه نبودند (قشر خاکستری) با وی آشنا شده و چه بسا طرفدار او می شوند؛

» سلبریتی ها (در صدر آن ها حسن ریوندی با حدود 7 میلیون فالوور) که حامی معنوی وی بوده و پست هایی برای طرفداری از او گذاشته اند حمایت گسترده ترشان از او را اعلام خواهند کرد؛

و ... ؟؟؟!؟

هرچقدر با خود کلنجار می روم که تبعات مثبت خلع لباس (بخوانید فیلتر ) ایشان بیشتر بوده یا تبعات منفی (؟) خیلی ذهنم به طرف مثبت متمایل نمی شود (در مقایسه با طرف منفی).

در اینجا چند مسئله مطرح می شود؛

اگر بر شبهات و صحبت های نابجای او جوابیه ای دارند (که قطعاً دارند) :

- چرا در مقابل، کار رسانه ای نکردند و پاسخ او را ندادند؟!

- چرا جلسات مناظره ای با وی برگزار نکرده و آن ها در فضای مجازی پخش نکرده اند تا اشتباه او را به مردم بگویند؟

- چرا اصلاً برداشت های صحیح از اسلام را در قالبی زیبا مردم ارائه نکرده اند تا آن ها با جان و دل بپذیرند. نکند مردم ما حق پذیر نیستند؟! (میدانم برخی در دل می گویند مردم ما عافیت طلب شده اند و کلامی را که راحت تر است می پذیرند؛ اما حقیقت این نیست. این مسئله عمومیت ندارد. مردم اگر حق را با بیانی زیبا بشنوند و با کارکرد های آن آشنا شوند قطعاً همه جانبه حامی آن خواهند بود... لَو عَلِمَ النّاس محاسنَ کلاَمِنا لاتَّبَعونا...)

ایراد کجاست؟!

چند ماه پیش در سمیناری با موضوع جنگ نرم جنگ رسانه ها که به میزبانی فرهنگسرای خاوران تهران برگزار شد سخنرانی داشتم؛ مخاطبان، آقایان و بانوان طلاب مبلّغ در مدارس و دانشگاه ها بودند و به جرأت می توان گفت از بُعد رسانه ای تقریباً خالی الذهن!

در آنجا آقامیری را مثال زدم به عنوان کسی که خوب بلد است کار رسانه ای بکند؛ البته که همانجا به طرفداری از وی محکوم شدم! و خدا را شکر کار به تکفیر نرسید. شاید نگاه آن عده، مشتی از خروارِ نگاهِ برخی حوزویانِ ما باشند که به جای اینکه حُسنِ کارِ طرفِ مقابل را ببینند و به وی غبطه بخورند، تخریب و تکفیر و توهین را مقدم می دارند!

تا این نگاه تنگ نظرانه بر شیوه دینداری و تبلیغی ما حاکم است؛ همین آش است و همین کاسه!

ادامه دارد...

علیرضا خوش منظر