فــــراپــــرده

دویدن؛ در بازی‌‌های رایانه‌ای و اساساً در هنر‌های نمایشی، دویدن نماد حرکتی است به‌سوی به‌دست‌آوردن یک مقصد که مقتدای آن اثر است. سکه جمع‌کردن که در سبک runnerمهم‌ترین ارزش محسوب می‌شود.

با‌توجه‌به این تعریف که هنر در ذات خود تولید‌کنندۀ حس و انتقال‌دهندۀ آن است، می‌توان گفت که در subway surfers  دویدن به‌سوی مقتدایی به‌نام سکه‌های طلا این حس را به مخاطبان و گیمر‌های خود و به‌خصوص کودکان و نوجوانان انتقال می‌دهد که زندگی چیزی نیست به جز فرار و دویدن به‌سوی پول. این حس که در این بازی شکل می‌گیرد، به انسان‌ها در سنین پایین آموزش می‌دهد که بی محابا باید به‌سوی پول دوید و هر مانعی را که روبه‌روست باید از میان برداشت تا حس طمع انسان برای به‌دست‌آوردن پول و رکورد‌های جاه‌طلبانۀ او بیشتر ارضا شود.

غالباً گیمر هرچه بیشتر بازی‌های این سبک را بازی می‌کند حس طمع‌اش بیشتر غلیان می‌کند و بیشتر برای دویدن به‌سوی سکه عجله می‌کند و بیشتر بی‌محابا مترو‌های پایتخت‌های دنیا را طی می‌کند که زودتر به رکورد‌های بیشتر و کاراکترهای جدیدتر برسد.

حال دوباره برگردیم به موضوع شیوع این بازی‌ها در شبکه‌های اجتماعی و امکانی که این بازی‌ها برای منتشرکردن رکورد‌ها در شبکه‌های اجتماعی فراهم کرده‌اند. این عطش و طمعی که این دست از بازی‌های موبایل برای گیمر‌ها آفریده‌اند با انتشار در شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توئیتر و گوگل پلاس و… چند برابر می‌شود؛ به‌طوری‌که در آینده‌ای نه چندان دور به بخشی از خرده‌فرهنگ گیمری تبدیل می‌شود و تأثیرات عمق آن در سال‌های دور و در زندگی آیندۀ گیمر‌های کودک و نوجوان دیده خواهد شد. این نوع تأثیر‌گذاری‌های درازمدت فقط در آثار نمایشی و به‌طور خاص در مدیوم‌های جدید هنر تأثیرات عمقی گذاشته و قادرند در یک نسل به خرده‌فرهنگ و اخلاق تبدیل شوند. پس توجه به راه و روش زندگی که این آثار نمایشی و به‌طورخاص آن، بازی‌های رایانه‌ای به کودکان و نوجوانان آموزش می‌دهند، موجب تصحیح و سم‌زدایی آن‌ها برای نسل آینده می‌شوند.