در حالی که برخی اندیشکده‌های غربی از روند رو به رشد گرایش‌های دینی و مذهبی در میان مردم اروپا و امریکا خبر می‌دهند، سینمای اروپا همچنان در آثارش یا به طور کلی مسیحیت راستین را سانسور می‌کند یا در تولید مضامین ضدمسیحیت به شکلی مهارگسیخته پیش می‌رود.

فیلم سینمایی «روحانی» به کارگردانی «ووچِک اِسمارزوفسکی» با موضوع تجاوز جنسی و فساد در کلیسا رکورد باکس‌آفیس را شکسته و باعث جنجال در کشور اکثریت کاتولیک لهستان شده است. چند سالی است که چرخش بسیاری از مردم مغرب زمین به دلیل عدم پاسخگویی به نیازهای بشری از مسیر تئوریزه شده سبک زندگی سکولار با میدانداری ارزش‌های اومانیستی به سوی تقویت نگاه و انگاره‌های مذهبی باعث نگرانی کارگزاران و تئوریسین‌های تفکرات ضد دین را فراهم آورده است، به همین تناسب و به منظور تخریب مذهب در جوامع غربی و به خصوص اروپایی، آثار و اقدامات فرهنگی- هنری متکثر و البته متواتری طراحی و اجرا می‌شود. تولید فیلمی مانند «روحانی» که نشان دهنده نمایش تجاوز جنسی و فساد در کلیسای کاتولیک توسط کشیشان است برای لجن مال کردن خاستگاه مسیحیت ساخته شده، این فیلم به خاطر فروش بسیار زیادش در کشوری با گرایش مسیحیت کاتولیک رکورد باکس آفیس را به نفع خودش می‌شکند.

با توجه به اهمیت نشانه شناسی و اثر گذاری جمیع اتفاقات زمانی و مکانی همزمان با اکران این فیلم برای رسیدن به یک تحلیل دقیق‌تر، چند نکته قابل مهم می‌نماید و البته قابل تأمل است. اول اینکه این فیلم در کشوری مثل لهستان اکران شده که اکثریت جمعیت آن را کاتولیک‌های مسیحی نسبتاً معتقد تشکیل داده اما در کمال تعجب با سرعت بالایی موفق می‌شود رکورد اکران اولیه را بشکند و طی دو هفته اکران پس از فیلم «آواتار»ساخته جیمز کامرون که در سال ۲۰۰۹ به عنوان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای جهان تبدیل شد، قرار بگیرد.

نکته دیگر اینکه زمان اکران این فیلم تقریباً مصادف بود با دادگاهی که در آن پرونده یک کشیش کلیسای کاتولیک متهم به تجاوز به دختر بچه‌ای ۱۳ ساله به جریان می‌افتد. این در حالی است که تهیه‌کنندگان این فیلم نیز ادعا می‌کنند داستان فیلم بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است. فیلم حاوی شواهدی از بازماندگان تجاوز جنسی و نیز کشیشی است که به پسربچه‌ای کم سن و سال تجاوز کرده است.

چند سالی است که با به بن‌بست رسیدن اغلب دستورالعمل‌های لیبرالیستی و اومانیستی در جوامع غربی، مردمان بسیاری در حال رجعت به الگوها و دستورات مذهبی برای پاسخگویی و مرتفع نمودن نیازهای روحی و روانی و همچنین مشکلات اجتماعی- اقتصادی و حتی سیاسی‌شان هستند. طول موج و شدت این رجعت فطرت‌گرایانه مردم خسته از پوچی سبک زندگی غربی را در میان جوامع غربی بالاتر و بیشتر از دیگر کشورها نشان می‌دهد.

با مفروض داشتن این مسئله مهم اربابان و جریانات تأثیرگذار دنیا احساس خطر کرده‌اند و با تقویت و حمایت از اقدامات و آثاری که در آنها تقویت هر گونه نگاه دینی را محکوم به بنیادگرایی، دُگم بودن، جزمی و حتی زمینه‌ساز تروریسم نشان می‌دهند سعی دارند دین را مساوی با خشونت و بداخلاقی بنمایانند و مسیحیت را زمینه‌ساز حاکمیت مجدد کلیسای متحجر، خونریز و متجاوز قرون وسطی نشان بدهند. حمله به گرانیگاه اصلی مروجان ادیان و مذاهب که متولیان و چهره‌های دینی هستند در اروپا سهم بیشتری نسبت به سینمای هالیوود در امریکا دارد و گویی این دو سینما با یکدیگر تقسیم کار کرده‌اند. هالیوود گرایشات مذهبی مردم امریکا را به سمت مسیحیت صهیونیسم سوق می‌دهد و سینمای اروپا این گرایشات را اساساً سانسور کرده و به طرزی بی‌رحمانه محتوایی شیطانی از دین ارائه می‌دهد، البته روند و مسیر تخریب مذهب و نگاه دینی در جامعه امریکایی در کنار اقدامات پیچیده مختلف فرهنگی، با ایجاد انحراف و اعوجاج در باورها و شعائر مذهبی مسیحیت به خصوص مسیحیت کاتولیک که جمعیت زیادتری دارند، شکل می‌گیرد. تقویت نگاه مسیحیان اوانجلیست یا همان مسیحیت صهیونیست یکی از مهم‌ترین اقدامات تصمیم‌گیران اصلی مانند کمیته ۳۰۰ و لابی‌های پیدا و پنهان صهیونیستی تکثیر شده در لژهای فراماسونری و گروه‌های مروج سِیتِنیسم یا همان شیطان‌پرست‌هاست. در این میان سکوت واتیکان در برابر موج ضد مسیحیت سینمای اروپا نیز قابل تأمل است.